- Tarixi
- 3000 il əvvəl
- YerləşməƏvvəlki toponim
Göyçə mahalının Kəvər rayonunun Ərgişcə kəndində
- YerləşməHazırkı toponim
Kəvər rayonu, 13.04.1959-cu ildən Kamo
- Təsnifatı
Memarlıq
- Mövcud vəziyyəti
Alban və oğuz türkləri dövrünə aid qəbirüstü abidələrin bir çoxu dağıdılmış, bir qismi isə kəndin qədim yerində azərbaycanlıların 1987–1991-ci illərdəki deportasiyasına qədər qalırdı.
- Məlumat
Ərgişcədəki yeganə məzarlıqda albanlara aid çox sayda qəbirüstü abidələr və 2–3 metr hündürlüyündə qaya daşlarından yonulub hazırlanmış, üzəri naxış və təsirlər olan oğuz qəbirləri olub. Həm oğuz kultunun, həm alban, həm də İslam mədəniyyətinin izlərini yaşadan qəbirüstü abidələrin mövcudluğu burada 3000 il ərzində eyni bir etnosun yaşadığını təsdiqləyən maddi sübutlardır.
1555-ci ilə dair rəsmi yazışmalarda Ərgişcə Səfəvi-Azərbaycan dövlətinin Çuxur-Səəd bəylərbəyliyinin inzibati vahidlərindən biri kimi səciyyələndirilir. Osmanlıların 1723-cü ildə Göyçə gölü hövzəsinə tam nəzarət imkanı əldə etməsindən 5 il sonra hazırlanmış “İrəvan əyalətinin icmal dəftəri”nin 16-cı səhifəsində Ərgüş kəndinin adı yer alıb. 1826–1829-cu illər İran–Rusiya, Rusiya–Türkiyə müharibələri zamanı həm dağıdılmış kəndlərin, həm də yaşayış üçün yararlı məntəqələrin siyahılarında Ərgişcənin adının olmaması ona dəlalət edir ki, məhz bu müharibələr nəticəsində Göyçədə dağıdılmış, sonradan isə bilərəkdən “adı unudulmuş ölü kəndlər” kimi təsniflənmiş qədim türk yurdlarından biri də məhz Ərgişcədir.
Amma nə yazıq ki, bütün digər analoji hallarda olduğu kimi, bu qədim türk yurdunun yaşadığı faciələrin izləri də Azərbaycan tarixşünaslığında öz əksini tapmayıb. Erməni tarixşünaslığı isə bu adın, ümumiyyətlə, tarixdən silinməsi yönündə “misilsiz” xidmətlər göstərib. Dağıdılan Ərgişcə kəndinin əhalisi XIX əsrin ortalarında Karvansara kəndinə gedib və orada “Ərgişcəlilər məhəlləsi” deyilən yeni bir məhəllə inşa edib orada yaşayıb[i].
Osmanlıların tətbiq etdiyi inzibati bölgü nəticəsində Ərgişcə kəndi İrəvan əyalətinin Göyçə nahiyəsinin idarəçiliyinə verilmişdi.
[i] Vilayətoğlu Salman. Oğuz Elinin müqəddəs ocağı – Göyçə. Bakı: 2006, s.232-233
